Op Hemelvaartsdag zijn we dus met zijn negenen om vijf uur opgestaan, en per fiets of per auto op weg gegaan …….. voor dag en dauw………….De 9 vroege vogels van de B groep verzamelden zich bij het Jachthuis in de Lage Vuursche voor een wandeling door de bossen. Het was stil op de weg en alleen al de fietstocht er naar toe was een groot genoegen. Maar toen we eenmaal wandelend op weg waren richting Hilversum werd het nog veel mooier. Onze Gids van de dag, bekend met de omgeving vanwege zijn werk, had zijn handen vol aan het stil houden van de kwebbelende groep. Maar wanneer hij ons wees op de dingen die wij onderweg tegenkwamen kreeg hij het af en toe toch echt voor elkaar om ons rustig te krijgen.
We hoopten een ree te kunnen zien, of de grazende koeien, die wij passeerden.
We liepen door een uitloper van de Utrechtse heuvelrug. We hadden er flink de pas in, en kregen al wandelend les over de bloeiende bomen en struiken, de verschillende vogels, die wij op een gegeven moment met enige oefening aan hun gefluit konden herkennen, en we zagen inderdaad heel in de verte een hert door het bos rennen, het wit van zijn staartje hipte heen en weer tussen de bomen en de velden.
We kwamen nog meer “ wild” tegen onderweg, een grote groep fietsende dames en heren in veelkleurige jassen passeerde ons met enig rumoer, en toen wij in de buurt van de dwarsmeren kwamen waar wij in een uitzichttoren de vogels wilden bespieden, botsten we bijna tegen een groep Nordic Walkers op…. Kennelijk zijn de bossen rond de Lage Vuursche bekend terrein voor allerlei sporters, en is dauwtrappen om 6 uur ‘s-ochtends “spitsuur” ….
Het uitzicht over het meer was prachtig vanuit de vogelspotplaats, maar er stonden te veel dames en heren van de fietsclub uitbundig koffie te drinken. Wij bleven er lang genoeg om van het prachtige uitzicht te genieten. Het langgerekte meer, waarin de lentekleuren van de bomen weerspiegelden en de langzaam smeltende wolken plaats maakten voor de vroege ochtendzon, zag er prachtig uit. Enkele bijzondere ganzen vlogen in formatie voor ons uit, zij streken neer op een eilandje middenin het meer, en met de verrekijker was te zien dat er verschillende paartjes aan het broeden waren.
We lieten het meer aan de linkerkant van het pad liggen en vervolgden onze wandeling. We passeerden verschillende wildhekken maar de koeien lieten zich niet zien. Wel hoorden we het geroffel van paardenhoeven, en kort daarna kwam ons een groep ruitertjes tegemoet, dauwtrappers van de manege verderop. En wij maar denken dat we de enige sportievelingen waren die zo vroeg waren opgestaan!
Het was heerlijk om te wandelen door het bos, de geuren op te snuiven van de bloeiende meidoorn en de tientallen verschillende schakeringen groen in ons op te kunnen nemen. Er stond veel opgeschoten vogelkers onder de bomen, dat de weinige varens verdrong.
Twee spechten roffelden om het hardst tegen de stammen van de bomen. Op de grond zagen wij een volledig in kleine stukjes ge”roffelde” boomstam liggen, het resultaat van het werk van de spechten. De bospaadjes slingerden zich, vol wortels en kuilen door het groen, en langzaam maar zeker verloren we de andere groepen sporters uit het oog en werd het echt een rustige wandeling.
Toen we uiteindelijk terug waren in de Lage Vuursche bleken er meer sportievelingen op “ ons” terras te zijn neergestreken, maar we vonden toch nog een heerlijk plekje op het buitenterras en de eerste zonnestralen werden toegejuicht door de dames van onze groep. Natuurlijk hadden we onze koffie (met appelgebak, en een enkele pannenkoek) verdiend na onze stevige wandeling op dit tijdstip van de dag. En terwijl we naar huis fietsten werden er al weer plannen gesmeed voor een volgende “dauwtrap-ervaring”…….
Yvonne Sebel
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten