Zo moge u blijken,
dat ik een poosje
bij de ingang van
Overhees heb staan kijken.
Recht van uw werk,
de file vergeten,
stuurt u de wagen
weer ongemeen sterk
en heel niet meer opgewonden,
omdat u zo net
de ingang van
Overhees hebt gevonden.
De zuurkool staat op,
de dagen verstrijken.
De wijk slibt mooi vol,
in de randen de rijken.
En als ik weer wegfiets
verlaat ik een wonder.
Zoveel mensen tezamen
en nauwelijks gedonder.
Jan Menne
(uit: "The Stretcher")
zondag 28 december 2008
maandag 15 december 2008
Startbaanrun was zwaar
Het was koud en waaide hard. De startbaanrun in Soesterberg was afzien. Toch was het ook een unieke belevenis om over de vliegbasis Soesterberg te rennen. De finish was in hangar 1.
Uit de Gooi en Eemlander 'Startbaanrun vliegbasis: ' te bijzonder om te laten lopen' Gepubliceerd op 14 december 2008
Voor één keer was er zaterdagmiddag geen strenge controle bij de toegangspoort van vliegbasis Soesterberg. In colonne reden de personenauto's het militaire terrein op. De bezoekers kwamen voor de unieke Startbaanrun. Zij moesten er de afgelopen weken als de kippen bij zijn om een startbewijs te bemachtigen voor deze eenmalige loop, georganiseerd door de Stichting 'Vaarwel Vliegbasis Soesterberg' en de Amersfoortse atletiekvereniging Altis. Om veiligheidsredenen konden maximaal tweeduizenden mensen zich inschrijven en mochten zij niet meer dan twee supporters meenemen. ,,Allemaal heel officieel, maar als puntje bij paaltje komt, valt het met de beveiliging allemaal reuze mee'', aldus atleet Frans de Rijk (58) uit Weesp. De run begon met 116 kinderen die 650 meter liepen. Kolonel Frank Gerards en burgemeester Arie Noordergraaf gaven het startsein. ,,Had ik mijn skeelers maar meegenomen voor op de startbaan'', verzucht een koukleumende moeder. ,,Mijn tenen waren bevroren. Dat liep nogal lastig'', klaagt de negenjarige loopster Anne Hartman uit Soesterberg achteraf. ,,Zoiets bijzonders laat je niet lopen. Deze kans krijg je nooit meer. We hebben ook meegedaan aan een speciale run op het circuit van Zandvoort. Ik hoop de tien kilometer binnen het uur te lopen'', aldus Riekie Meijer (60) uit Utrecht. ,,Dit is één keer en nooit meer'', lacht haar vriendin. ,,Ik sta hier te blauwbekken. Door de open vlakte is de wind hier extra guur. Dit is gewoon niet leuk meer. Geef mij maar een loop door de bossen. Pas geleden liepen we nog in de sneeuw.'' Veel publiek bleef zo lang mogelijk bij de inschrijfpost in de grote hangar. Al trappelend probeerden de mensen zich warm te houden. De fanatiekelingen liepen alvast in op de startbaan buiten het wedstrijdparcours. De winnaar mocht een vlucht maken met de Amsterdamse zweefvliegclub.
Uit de Gooi en Eemlander 'Startbaanrun vliegbasis: ' te bijzonder om te laten lopen' Gepubliceerd op 14 december 2008
Voor één keer was er zaterdagmiddag geen strenge controle bij de toegangspoort van vliegbasis Soesterberg. In colonne reden de personenauto's het militaire terrein op. De bezoekers kwamen voor de unieke Startbaanrun. Zij moesten er de afgelopen weken als de kippen bij zijn om een startbewijs te bemachtigen voor deze eenmalige loop, georganiseerd door de Stichting 'Vaarwel Vliegbasis Soesterberg' en de Amersfoortse atletiekvereniging Altis. Om veiligheidsredenen konden maximaal tweeduizenden mensen zich inschrijven en mochten zij niet meer dan twee supporters meenemen. ,,Allemaal heel officieel, maar als puntje bij paaltje komt, valt het met de beveiliging allemaal reuze mee'', aldus atleet Frans de Rijk (58) uit Weesp. De run begon met 116 kinderen die 650 meter liepen. Kolonel Frank Gerards en burgemeester Arie Noordergraaf gaven het startsein. ,,Had ik mijn skeelers maar meegenomen voor op de startbaan'', verzucht een koukleumende moeder. ,,Mijn tenen waren bevroren. Dat liep nogal lastig'', klaagt de negenjarige loopster Anne Hartman uit Soesterberg achteraf. ,,Zoiets bijzonders laat je niet lopen. Deze kans krijg je nooit meer. We hebben ook meegedaan aan een speciale run op het circuit van Zandvoort. Ik hoop de tien kilometer binnen het uur te lopen'', aldus Riekie Meijer (60) uit Utrecht. ,,Dit is één keer en nooit meer'', lacht haar vriendin. ,,Ik sta hier te blauwbekken. Door de open vlakte is de wind hier extra guur. Dit is gewoon niet leuk meer. Geef mij maar een loop door de bossen. Pas geleden liepen we nog in de sneeuw.'' Veel publiek bleef zo lang mogelijk bij de inschrijfpost in de grote hangar. Al trappelend probeerden de mensen zich warm te houden. De fanatiekelingen liepen alvast in op de startbaan buiten het wedstrijdparcours. De winnaar mocht een vlucht maken met de Amsterdamse zweefvliegclub.
dinsdag 2 december 2008
Duurtrainingen gaan door !!!
Goed nieuws voor kilometervreters. Na overleg wordt de duurtraining op donderdagavond van Wim een vast onderdeel van het trainingsprogramma van Pijnenburg. De eerste training start weer op 4 december a.s. Wel is er een voorwaarde aan verbonden. Mensen die met de trainingen mee willen doen, moeten een doel oor ogen hebben. Dus: het is de bedoeling dat je traint voor een bepaalde prestatie, zoals een halve marathon. Dit is om te voorkomen dat deze trainingen gebruikt worden als vervanging van gemiste trainingen op andere dagen. Ook blijft op deze manier het (duur)niveau goed op peil.
Wil je mee doen met deze trainingen? Geef dat door aan Etty en meld je aan bij Wim. Iedere donderdag wordt gestart om 19.00 uur vanaf het clubgebouw.
Wil je mee doen met deze trainingen? Geef dat door aan Etty en meld je aan bij Wim. Iedere donderdag wordt gestart om 19.00 uur vanaf het clubgebouw.
StartbaanRUN - inschrijven tot 7 december !
Wil je een snelheidsrecord behalen met hardlopen, dan dagen we je graag uit in Soesterberg op 13 DECEMBER a.s.. De inschrijving is begonnen en sluit op 7 december 24.00 uur! Vanwege grote belangstelling is na-inschrijving NIET mogelijk.
Een unieke kans om op de Startbaan van Vliegbasis Soesterberg hard te lopen, waar vroeger F15’s en CH-47 Chinooks opstegen en landden! Zie met eigen ogen hoe groot dit terrein is. Proef de rijke historie van deze plaats. Beleef eenmalig de kick om een wedstrijd te lopen op een locatie die nooit eerder is opengesteld voor publiek. Ren langs de supergeheime hangars waarin vroeger de gevechtsvliegtuigen stonden opgesteld. Laat je fantasie de vrije loop.
Een supervlak parcours, met de finish " in " de hangar 1!
Het afscheidscomité Vaarwel Vliegbasis Soesterberg zal op zaterdagmiddag 13 december a.s. in samenwerking met atletiekvereniging Altis en de vliegbasis Soesterberg een unieke kidsrun en prestatieloop organiseren.
Een startbaanRUN van 5 km en 10 km over de volledige start- en landingsbaan en een speciale kidsrun van 650 meter en 1.070 meter op vliegbasis Soesterberg.
Ben je een hardloper (m/v) en wil je de vlakke kilometers ondergrond onder je voeten voorbij laten flitsen, dan is deze STARTBAANRUN wellicht een sportieve ervaring. De loop gaat geheel over de startbanen van Vliegbasis Soesterberg. Een volledig verhard en vlak parcours. Een unieke gelegenheid om de startbanen van Vliegbasis Soesterberg van dichtbij te zien, te voelen en te beleven. Ben je een ware hardloper (amateur of professional), de StartbaanRUN is een unieke aangelegenheid!
Zie: www.v-v-s.nl
maandag 1 december 2008
Wie kent hem niet?
Bericht uit de Gelderlander over de zeven heuvelenloop
Sint is een van de rappe 65-plussers
door Jacqueline van Ginneken. maandag 17 november 2008
NIJMEGEN - Hij staat in de categorie van de 65-plussers op een vierde plaats. Sint Nicolaas met een tijd van 1:05:49. Maar Vincent Horstink uit Nijmegen die om de vijf jaar met tabbert en mijter de Zevenheuvelenloop aflegt, is in het dagelijks leven een stuk jonger, Horstink is een vijftiger. Maar dan nog, want een jurk is niet de ideale hardloop-outfit.
dinsdag 25 november 2008
Jantje en de zeven heuvelen
Zondag 16 november, 10:00 uur, stralende blauwe lucht en zon!
Na maandenlange training, onder de bezielende leiding van Wim, mochten wij dan eindelijk afreizen naar Nijmegen. De meeste mensen van onze trainingsgroep hadden gekozen voor de trein. Op station Soest-Zuid zag je al heel veel mensen op hardloopschoenen. De trein binnenstappende kreeg je direct een formulier in de handen gedrukt van de BAV-loop. De mensen uit Baarn zaten dus ook al in de trein.
In Utrecht moesten wij natuurlijk overstappen. Dan zie je nog meer mensen op hardloopschoenen! In de trein naar Nijmegen was het al reuze gezellig met alleen maar hardlopers!
In Nijmegen aangekomen liep je in een grote file richting de start. Men start daar in groepen. Wij starten allemaal zo’n beetje in de laatste groep. Al verder lopende kom je langs de kramen waar je de tas af kon geven. Je krijgt dan een nummer dat op jou startnummer wordt geplakt. Vervolgens loop je verder richting jou startvak en duurt het nog wel ca 1 uur voordat je daadwerkelijk gaat hardlopen. Om niet te veel af te koelen hadden veel mensen zich heel sierlijk in een vuilniszak of plastic regencape gestoken! Ook waren er die een oude trui of jas aan hadden gedaan om toch een beetje warm te blijven.
Dan gaat op een gegeven moment de hekken van jou startvak open. Al wandelende, onder de gezellige klanken van een slagorkest, ga je richting de startlijn. De overtollige “merk”-kleding wordt weggegooid. Kleding die nog goed te gebruiken is, wordt verzameld en gaat naar Het Leger des Heils. Eenmaal bij de startlijn aangekomen kan je direct gaan hardlopen en JOU tempo gaan lopen. Dit was heel apart te ervaren aangezien er duizenden mensen meelopen! Dus geen geduw of iets dergelijks.
Op onze startnummers waren onze voornamen gedrukt. De toeschouwers zagen dus jou naam staan en moedigden jou met je voornaam aan. Fantastisch was dit!!
De eerste kilometers waren vlak en daarna kwamen natuurlijk wel de “heuvels”!!! Dus, kleine pasjes omhoog!! Wanneer je dan naar voren keek zag je de mensen omhoog gaan in allemaal verschillende kleuren van shirts en aan beide kanten zag je de mooie bomen met hun schitterende verkleurende bladeren! Prachtig om te zien!! Overal stonden mensen om ons aan te moedigen en hier en daar een bandje, pianist of muziekbox. Ongemerkt neem je dus de zevenheuvelen. Het hele parcours was een grote herfstfoto!!!!! Zo mooi.
De laatste 3 km kom je weer in Nijmegen en dan staan er wel HEEL erg veel mensen en muziekboxen, GEWELDIG!!!! Je gaat ongemerkt steeds harder lopen.En dan ga je door de finish! Dit is een waanzinnig gevoel en geeft heel veel voldoening. Je hebt het volbracht!
Vervolgens wandel je rustig door en kom je weer langs de kraam om je tas op te halen.
Prima geregeld allemaal. Ondanks zovele mensen kwamen wij toch allemaal bekenden van onze trainingsgroep tegen. Dan is het even ervaringen uitwisselen en napraten en nagenieten. Vervolgens hebben wij (Sietske, Sandra, Adelheid, Steven (mental-coach) en ondergetekende) in Nijmegen nog even een hapje gegeten en zijn wij aan de terugreis begonnen. Voor een enkeling was deze wel heel vermoeiend, en ja dan doe je even de oogjes toe.
Het was een geweldige, gezellige en schitteren dag. Ik kan het een ieder aanraden.
Jantje Manden
Na maandenlange training, onder de bezielende leiding van Wim, mochten wij dan eindelijk afreizen naar Nijmegen. De meeste mensen van onze trainingsgroep hadden gekozen voor de trein. Op station Soest-Zuid zag je al heel veel mensen op hardloopschoenen. De trein binnenstappende kreeg je direct een formulier in de handen gedrukt van de BAV-loop. De mensen uit Baarn zaten dus ook al in de trein.
In Utrecht moesten wij natuurlijk overstappen. Dan zie je nog meer mensen op hardloopschoenen! In de trein naar Nijmegen was het al reuze gezellig met alleen maar hardlopers!
In Nijmegen aangekomen liep je in een grote file richting de start. Men start daar in groepen. Wij starten allemaal zo’n beetje in de laatste groep. Al verder lopende kom je langs de kramen waar je de tas af kon geven. Je krijgt dan een nummer dat op jou startnummer wordt geplakt. Vervolgens loop je verder richting jou startvak en duurt het nog wel ca 1 uur voordat je daadwerkelijk gaat hardlopen. Om niet te veel af te koelen hadden veel mensen zich heel sierlijk in een vuilniszak of plastic regencape gestoken! Ook waren er die een oude trui of jas aan hadden gedaan om toch een beetje warm te blijven.
Dan gaat op een gegeven moment de hekken van jou startvak open. Al wandelende, onder de gezellige klanken van een slagorkest, ga je richting de startlijn. De overtollige “merk”-kleding wordt weggegooid. Kleding die nog goed te gebruiken is, wordt verzameld en gaat naar Het Leger des Heils. Eenmaal bij de startlijn aangekomen kan je direct gaan hardlopen en JOU tempo gaan lopen. Dit was heel apart te ervaren aangezien er duizenden mensen meelopen! Dus geen geduw of iets dergelijks.
Op onze startnummers waren onze voornamen gedrukt. De toeschouwers zagen dus jou naam staan en moedigden jou met je voornaam aan. Fantastisch was dit!!
De eerste kilometers waren vlak en daarna kwamen natuurlijk wel de “heuvels”!!! Dus, kleine pasjes omhoog!! Wanneer je dan naar voren keek zag je de mensen omhoog gaan in allemaal verschillende kleuren van shirts en aan beide kanten zag je de mooie bomen met hun schitterende verkleurende bladeren! Prachtig om te zien!! Overal stonden mensen om ons aan te moedigen en hier en daar een bandje, pianist of muziekbox. Ongemerkt neem je dus de zevenheuvelen. Het hele parcours was een grote herfstfoto!!!!! Zo mooi.
De laatste 3 km kom je weer in Nijmegen en dan staan er wel HEEL erg veel mensen en muziekboxen, GEWELDIG!!!! Je gaat ongemerkt steeds harder lopen.En dan ga je door de finish! Dit is een waanzinnig gevoel en geeft heel veel voldoening. Je hebt het volbracht!
Vervolgens wandel je rustig door en kom je weer langs de kraam om je tas op te halen.
Prima geregeld allemaal. Ondanks zovele mensen kwamen wij toch allemaal bekenden van onze trainingsgroep tegen. Dan is het even ervaringen uitwisselen en napraten en nagenieten. Vervolgens hebben wij (Sietske, Sandra, Adelheid, Steven (mental-coach) en ondergetekende) in Nijmegen nog even een hapje gegeten en zijn wij aan de terugreis begonnen. Voor een enkeling was deze wel heel vermoeiend, en ja dan doe je even de oogjes toe.
Het was een geweldige, gezellige en schitteren dag. Ik kan het een ieder aanraden.
Jantje Manden
woensdag 19 november 2008
De zevenheuveltijgers
De laatste uitdaging is volbracht voor de groep van Wim op donderdagavond. Op zondag 16 november liepen zij de zevenheuvelenloop in Nijmegen. Het was een zeer geslaagde en gezellige dag. Vier bekende gezichten uit de groep van Etty en Steven liepen mee. Hoeveel kilometers zouden zij verder nog in de benen hebben zitten? De tijd zal het leren ...
dinsdag 11 november 2008
De halve van Amsterdam
Al voor de zomervakantie in april zijn wij, Erica en ik, al langzaam begonnen met de training voor de halve marathon. Voor mij zou dit de eerste 'prestatie' worden.
Erica had mij vorig jaar al overgehaald om hieraan deel te nemen. Voor mij kon de training niet vroeg genoeg beginnen daar ik het idee had opgevat, dat het toch wel erg ver was 21 kilometer en ik nog zeker niet getraind voor zo een lange afstand. Na de zomervakantie begon Wim uiteindelijk met zijn extra training voor lange afstandslopers op donderdagavond. Hier hebben Erica en ik uiteindelijk deel aan genomen.
Het kwam wel eens voor dat wij door omstandigheden niet op de donderdag of maandag konden trainen, dan spraken we bij elkaars huis af en liepen samen een lange afstand. Toch wilden wij voor de halve zelf een keer de afstand van 21 kilometer lopen. Op een zaterdagochtend zijn wij via de eempolder, de fietsbrug over en zo richting A1 gegaan naar Baarn om vervolgens rond de 20 kilometer te lopen. Het zat ons alleen deze ochtend niet mee want net voorbij de fietsbrug kwam er toch een kudde schapen aan die de hele weg versperde waardoor wij in de berm terecht kwamen. Vervolgens moest ik nog even uit de broek en kwamen we op plekjes waar we toch echt even rond wilden kijken en genieten van de omgeving. Al met al een enerverend en adembenemend loopje (voor iedereen aan te raden!). Zo trainden wij ons naar de halve marathon!
Eindelijk, eindelijk was het zover, 19 oktober.
In de ochtend al vroeg in de trein naar Amsterdam en bij de tram stonden al een horde lopers te wachten. We waren op tijd vertrokken en konden ons startnummer en chip al gauw bemachtigen. Daarna hebben we voor de sporthal wat gegeten en gedronken en zijn we uiteindelijk richting startvak 5 gelopen. Er was een behoorlijke groep lopers en nadat we alles gecontroleerd hadden, zitten de schoenenveter goed vast, zit het startnummer goed vast en op de juiste plek e.d. klonk het startsignaal.
Vooral in het begin hadden we samen afgesproken om langzaam te starten, Erica heeft gelijk door als we te snel gaan en daardoor een paar keer even de rem erop gezet. We kletsten over van alles en nog wat tijdens deze loop. Bij de tweede drankpost moesten wij beiden naar het toilet we dronken even wat en liepen snel weer verder. Het beginstuk was minder leuk omdat je over een industrieterrein liep maar daarna werd het steeds beter.
Mijn man Frank stond al vrij in het begin langs de kant om ons aan te moedigen, had een keiharde toeter gekocht zodat we hem snel konden traceren, alleen voor hem viel het soms niet mee ons te herkennen tussen al die lopers! Bordjes met de kilometers erop langs de kant, heb ik niet zoveel gezien. Ik genoot van de omgeving en vond het bijzonder dat normaal door de straten van Amsterdam veel auto's rijden en dat nu alleen maar hardlopers waren. Mensen hingen uit ramen en stonden aan de kant (waarschijnlijk een soort bevrijdingsgevoel !) klapten en riepen als zij uiteindelijk hun vriend of vriendin voorbij zagen komen. Vlak voor het vondelpark begon ik wat honger te krijgen en nam ik een suikersnoepje, dit had ik beter niet kunnen doen want ik kreeg me een dorst.
Het vondelpark in de lengte doorkruisen is nog een heel end en nergens water! Uiteindelijk ergens bij een kade ongeveer 4 kilometer voor de finish viel het mij allemaal zwaar het gesprek tussen Erica en mij verstomde en om mij heen zag ik verschillende lopers inzakken. Wat was ik blij dat ik het startpunt weer herkende, in de arena klonk de zeer harde toeter van Frank en dat bracht een hoerastemming die ik net even nodig had. Wij hadden het gered en dit was het de halve mararthon van Amsterdam. Geen last van een pijnlijke knie zoals vorig jaar met de zevenheuvelenloop en nog adem over om verder te lopen. Hoe is het mogelijk dat het gelukt is.
Mede dankzij de aanmoediging van manlief het gekwebbel van mijn loopmaatje en de extra trainingen van Wim hielpen mij om dit te realiseren, bedankt hiervoor. Het jaar 2008 is voor mij het jaar van mijn topprestatie, "de halve van Amsterdam".
Erica had mij vorig jaar al overgehaald om hieraan deel te nemen. Voor mij kon de training niet vroeg genoeg beginnen daar ik het idee had opgevat, dat het toch wel erg ver was 21 kilometer en ik nog zeker niet getraind voor zo een lange afstand. Na de zomervakantie begon Wim uiteindelijk met zijn extra training voor lange afstandslopers op donderdagavond. Hier hebben Erica en ik uiteindelijk deel aan genomen.
Het kwam wel eens voor dat wij door omstandigheden niet op de donderdag of maandag konden trainen, dan spraken we bij elkaars huis af en liepen samen een lange afstand. Toch wilden wij voor de halve zelf een keer de afstand van 21 kilometer lopen. Op een zaterdagochtend zijn wij via de eempolder, de fietsbrug over en zo richting A1 gegaan naar Baarn om vervolgens rond de 20 kilometer te lopen. Het zat ons alleen deze ochtend niet mee want net voorbij de fietsbrug kwam er toch een kudde schapen aan die de hele weg versperde waardoor wij in de berm terecht kwamen. Vervolgens moest ik nog even uit de broek en kwamen we op plekjes waar we toch echt even rond wilden kijken en genieten van de omgeving. Al met al een enerverend en adembenemend loopje (voor iedereen aan te raden!). Zo trainden wij ons naar de halve marathon!
Eindelijk, eindelijk was het zover, 19 oktober.
In de ochtend al vroeg in de trein naar Amsterdam en bij de tram stonden al een horde lopers te wachten. We waren op tijd vertrokken en konden ons startnummer en chip al gauw bemachtigen. Daarna hebben we voor de sporthal wat gegeten en gedronken en zijn we uiteindelijk richting startvak 5 gelopen. Er was een behoorlijke groep lopers en nadat we alles gecontroleerd hadden, zitten de schoenenveter goed vast, zit het startnummer goed vast en op de juiste plek e.d. klonk het startsignaal.
Vooral in het begin hadden we samen afgesproken om langzaam te starten, Erica heeft gelijk door als we te snel gaan en daardoor een paar keer even de rem erop gezet. We kletsten over van alles en nog wat tijdens deze loop. Bij de tweede drankpost moesten wij beiden naar het toilet we dronken even wat en liepen snel weer verder. Het beginstuk was minder leuk omdat je over een industrieterrein liep maar daarna werd het steeds beter.
Mijn man Frank stond al vrij in het begin langs de kant om ons aan te moedigen, had een keiharde toeter gekocht zodat we hem snel konden traceren, alleen voor hem viel het soms niet mee ons te herkennen tussen al die lopers! Bordjes met de kilometers erop langs de kant, heb ik niet zoveel gezien. Ik genoot van de omgeving en vond het bijzonder dat normaal door de straten van Amsterdam veel auto's rijden en dat nu alleen maar hardlopers waren. Mensen hingen uit ramen en stonden aan de kant (waarschijnlijk een soort bevrijdingsgevoel !) klapten en riepen als zij uiteindelijk hun vriend of vriendin voorbij zagen komen. Vlak voor het vondelpark begon ik wat honger te krijgen en nam ik een suikersnoepje, dit had ik beter niet kunnen doen want ik kreeg me een dorst.
Het vondelpark in de lengte doorkruisen is nog een heel end en nergens water! Uiteindelijk ergens bij een kade ongeveer 4 kilometer voor de finish viel het mij allemaal zwaar het gesprek tussen Erica en mij verstomde en om mij heen zag ik verschillende lopers inzakken. Wat was ik blij dat ik het startpunt weer herkende, in de arena klonk de zeer harde toeter van Frank en dat bracht een hoerastemming die ik net even nodig had. Wij hadden het gered en dit was het de halve mararthon van Amsterdam. Geen last van een pijnlijke knie zoals vorig jaar met de zevenheuvelenloop en nog adem over om verder te lopen. Hoe is het mogelijk dat het gelukt is.
Mede dankzij de aanmoediging van manlief het gekwebbel van mijn loopmaatje en de extra trainingen van Wim hielpen mij om dit te realiseren, bedankt hiervoor. Het jaar 2008 is voor mij het jaar van mijn topprestatie, "de halve van Amsterdam".
donderdag 30 oktober 2008
Vrienden van de Sylvestercross
Ook dit jaar is het weer mogelijk om met onze groep een vriend van de Sylvestercross te worden. Als totale goep doneren wij dan 50 Euro voor dit evenement. Vind je het leuk hier aan mee te doen, dan kun je bij één van de volgende trainingen een donatie doen bij Etty.
dinsdag 21 oktober 2008
Feessie
Sandra is jarig geweest en Steven is geslaagd voor zijn HBO SPD. Daarbij wonen ze sinds kort samen. Alle reden dus voor een feessie ...
Voor al het belastende fotomateriaal is een apart fotoalbum gemaakt. Klik op onderstaand foto van Sandra en Steven:
Voor al het belastende fotomateriaal is een apart fotoalbum gemaakt. Klik op onderstaand foto van Sandra en Steven:
 |
| Feest Sandra en Steven |
Jubileum
Stoere vrouwen geven niet zo maar op bij een pijntje of ongemak. Zo kan het gebeuren dat je ineens al 25 jaar met elkaar loopt. Dit overkwam Ans, Carla en Jenny. Proficiat met jullie jubileum!!!
maandag 20 oktober 2008
Evert rende over de Posbank
Sommigen van ons lopen met één been in een a-groep, anderen met één been in een c-groep. Zo traint Evert niet iedere keer mee met de groep van Etty en Steven, omdat hij ook wel eens met een c-groep meegaat. Zijn prestaties zijn er gelukkig niet minder om :). Hieronder volgt zijn relaas over de ATAG Posbankloop.
Op vrijdagavond 26 september begon het te kriebelen bij mij. Ik had de hele zomer geen wedstrijd meer gelopen omdat ik bij warm weer nooit lekker loop. De temperatuur begon al naar mooie waarden te zakken (18-19 graden) en ik zocht dus naar een wedstrijd in een mooie omgeving, die overigens ook niet al te druk is. In de Runners World van september staat altijd een lijst van alle wedstrijden voor recreatie en wedstrijdlopers. Aangezien de weersvoorspellingen voor het weekend van 27-28 september uitstekend waren viel mijn oog op de Posbankloop in Velp. Deze loop had ik al 3 keer eerder gedaan met wisselende resultaten. Ik heb het altijd al de op een na mooiste loop van Nederland gevonden. (De mooiste loop vind ik de Hooge Veluwe loop, maar dat is een halve marathon) Die zaterdag heb ik nog even op Internet wat informatie gezocht over de loop.
Volgens het kaartje gaat een groot deel over het zuiden van de Veluwe net ten noorden van de spoorlijn Arnhem-Zutphen. De route gaat van Velp naar Rheden, dan over de Posbank (90 m), de Zijpenberg (106 m), de Emma pyramide (85) en langs kasteel Rosendael en dan weer terug naar Velp. Het volgende kaartje geeft het hoogteverloop weer. Zo te zien zitten er 2 flinke kuitenbijters in de route. Tel 2 keer de Stompert bij elkaar, en dan kom je op dezelfde hoogte als de Emma Pyramide.
Die zondag was het in de ochtend licht mistig, maar in de loop van de ochtend trok de mist weg en kwam het zonnetje te voorschijn. Ik kon goed doorrijden, en ik was in een uurtje in Velp. De start is in het centrum van Velp bij de Watermolen. Bij aankomst ben ik naar een mooie parkeerplaats gestuurd dicht bij het inschrijfbureau en de kleedruimtes. Daar ingeschreven en omgekleed. Dan een stuk gelopen naar het startgebied om daar de sfeer te proeven van andere starts van de jeugd. Later rustig ingelopen en mezelf geestelijk voorbereid voor de beproeving van de tocht. Ik had me voorgenomen om rustig te starten met een hartslag tussen de 150 en 155 (85%). Later zou die toch wel opgejaagd gaan worden.
De start was om half een. De thermometer bereikte een aangename 19 graden met een fraai zonnetje. Totaal deden 1200 mensen mee. Na de start gewoon meelopen met de meute. De eerste 5 kilometer vond ik, ondanks dat ik goed in het hartslaggebied bleef, erg moeizaam lopen. Na 6 km kwam in Rheden de bocht naar links richting Posbank waar het festijn pas echt begon. Het stijgingspercentage ging rap omhoog, maar ik ging gek genoeg juist lekkerder lopen. Kwam vast door de mooie omgeving of door het gekreun en gesteun van de medelopers. Op driekwart van de klim kwam de hei in zicht van de Posbank met het volgende fraaie plaatje.
De hartslag zat hier toch op 170 (95 %), maar ik ging toch stapje voor stapje omhoog. Op de top van de Posbank was gelukkig een drankpost, waar ik twee bekertjes water heb gedronken. Daarna weer iets omhoog naar de Zijpenberg. Gelukkig was dat niet steil. Hier kan je toch even herstellen. Daarna ging het weer wat omlaag. Dat vind ik altijd wel lekker lopen, en ik kon hier ook wat snelheid maken. Tot 12 km is het schitterend lopen langs hei en bossen. Ik haal diverse loopsters/lopers in, en dat geeft toch wel een goed gevoel. Je had ook geen last meer van medelopers. Er was ruimte genoeg. Bij andere wedstrijden zoals de CityRun in Hilversum had ik dat tot mijn ongenoegen wel eens anders meegemaakt.
Na 12 kilometer begint het klimfestijn weer opnieuw met de beklimming van de Emma Pyramide. Dat is een klim met een lengte van ongeveer 1000 m met een hoogteverschil van 45 meter. Hier zitten ook de enige haarspeldbochten van noord Nederland. De Muur van Aalbers, zo heet het stukje parcours dat begint bij de ingang van camping Beekhuizen en loopt tot direct na de S-bochten boven op de Emma Pyramide. Een afstand van slechts 500 meter met een hoogteverschil van liefst 30 meter. Het is niet voor niets dat dit stuk van de ATAG Posbankloop veel deelnemers het zwaarst valt. Deze tussensprint met een aparte tijdregistratie is uniek in Nederland en is inmiddels een niet meer weg te denken onderdeel van de ATAG Posbankloop. Juweliershuis Aalbers stelt prijzen ter beschikking op alle drie afstanden.
Ook hier weer een tophartslag, maar met enige gepuf en gesteun de top toch gehaald in een rustig tempo. Er zijn daar sprinters geweest die dat stuk van 500 meter deden in 1 minuut 50. Maar ik was al tevreden door het feit dat ik niet hoefde te wandelen. Dat mijn tijd 4 minuten was geeft dan niet. Het is ook een erg mooi stukje, maar dat zag ik op dat moment even niet.
En dan de afdaling.. Waar de meeste mensen voorzichtig zijn met dalen, kan ik het juist heel goed om op volle snelheid af te dalen. In stijgen wordt ik vaak ingehaald, doch met afdalen haal ik veel mensen in. Ondanks dat het mij relatief weinig inspanning kost blijft mijn hartslag toch vrij hoog op 90-95 %. Na de afdaling komt je door Rozendaal, en dan hoor je de finish in Velp al in de verte. Gewoon nog even door buffelen en in gedachten denken dat je het al gehaald hebt. Ik heb de finish gehaald in een netto tijd van 1 uur 28 minuten en 19 sec. Tot mijn verrassing toch 2 minuten sneller dan de laatste keer in 2005.
Na de finish kon ik een bakje pasta ophalen in een tent. Mogelijk was dat alleen voor genodigden of bepaalde bedrijven, maar dat hinderde mij niet om ervan te genieten.
Ik vond het een erg mooie tocht. Ik heb genoten van de omgeving, de prestatie is geen top, maar dat vind ik minder van belang. Plezier hebben in je sport vind ik erg belangrijk. De Posbankloop is een fraaie natuurloop die ik andere lopers kan aanbevelen. Hij is fraai, goed opgezet en er zijn voldoende vrijwilligers om je onderweg te helpen indien dat nodig is. Volgend jaar wordt hij weer gehouden op 29 september. Meer informatie en foto’s zijn te vinden op www.atagposbankloop.nl.
Evert van ‘t Klooster
Op vrijdagavond 26 september begon het te kriebelen bij mij. Ik had de hele zomer geen wedstrijd meer gelopen omdat ik bij warm weer nooit lekker loop. De temperatuur begon al naar mooie waarden te zakken (18-19 graden) en ik zocht dus naar een wedstrijd in een mooie omgeving, die overigens ook niet al te druk is. In de Runners World van september staat altijd een lijst van alle wedstrijden voor recreatie en wedstrijdlopers. Aangezien de weersvoorspellingen voor het weekend van 27-28 september uitstekend waren viel mijn oog op de Posbankloop in Velp. Deze loop had ik al 3 keer eerder gedaan met wisselende resultaten. Ik heb het altijd al de op een na mooiste loop van Nederland gevonden. (De mooiste loop vind ik de Hooge Veluwe loop, maar dat is een halve marathon) Die zaterdag heb ik nog even op Internet wat informatie gezocht over de loop.
Volgens het kaartje gaat een groot deel over het zuiden van de Veluwe net ten noorden van de spoorlijn Arnhem-Zutphen. De route gaat van Velp naar Rheden, dan over de Posbank (90 m), de Zijpenberg (106 m), de Emma pyramide (85) en langs kasteel Rosendael en dan weer terug naar Velp. Het volgende kaartje geeft het hoogteverloop weer. Zo te zien zitten er 2 flinke kuitenbijters in de route. Tel 2 keer de Stompert bij elkaar, en dan kom je op dezelfde hoogte als de Emma Pyramide.
Die zondag was het in de ochtend licht mistig, maar in de loop van de ochtend trok de mist weg en kwam het zonnetje te voorschijn. Ik kon goed doorrijden, en ik was in een uurtje in Velp. De start is in het centrum van Velp bij de Watermolen. Bij aankomst ben ik naar een mooie parkeerplaats gestuurd dicht bij het inschrijfbureau en de kleedruimtes. Daar ingeschreven en omgekleed. Dan een stuk gelopen naar het startgebied om daar de sfeer te proeven van andere starts van de jeugd. Later rustig ingelopen en mezelf geestelijk voorbereid voor de beproeving van de tocht. Ik had me voorgenomen om rustig te starten met een hartslag tussen de 150 en 155 (85%). Later zou die toch wel opgejaagd gaan worden.
De start was om half een. De thermometer bereikte een aangename 19 graden met een fraai zonnetje. Totaal deden 1200 mensen mee. Na de start gewoon meelopen met de meute. De eerste 5 kilometer vond ik, ondanks dat ik goed in het hartslaggebied bleef, erg moeizaam lopen. Na 6 km kwam in Rheden de bocht naar links richting Posbank waar het festijn pas echt begon. Het stijgingspercentage ging rap omhoog, maar ik ging gek genoeg juist lekkerder lopen. Kwam vast door de mooie omgeving of door het gekreun en gesteun van de medelopers. Op driekwart van de klim kwam de hei in zicht van de Posbank met het volgende fraaie plaatje.
De hartslag zat hier toch op 170 (95 %), maar ik ging toch stapje voor stapje omhoog. Op de top van de Posbank was gelukkig een drankpost, waar ik twee bekertjes water heb gedronken. Daarna weer iets omhoog naar de Zijpenberg. Gelukkig was dat niet steil. Hier kan je toch even herstellen. Daarna ging het weer wat omlaag. Dat vind ik altijd wel lekker lopen, en ik kon hier ook wat snelheid maken. Tot 12 km is het schitterend lopen langs hei en bossen. Ik haal diverse loopsters/lopers in, en dat geeft toch wel een goed gevoel. Je had ook geen last meer van medelopers. Er was ruimte genoeg. Bij andere wedstrijden zoals de CityRun in Hilversum had ik dat tot mijn ongenoegen wel eens anders meegemaakt.
Na 12 kilometer begint het klimfestijn weer opnieuw met de beklimming van de Emma Pyramide. Dat is een klim met een lengte van ongeveer 1000 m met een hoogteverschil van 45 meter. Hier zitten ook de enige haarspeldbochten van noord Nederland. De Muur van Aalbers, zo heet het stukje parcours dat begint bij de ingang van camping Beekhuizen en loopt tot direct na de S-bochten boven op de Emma Pyramide. Een afstand van slechts 500 meter met een hoogteverschil van liefst 30 meter. Het is niet voor niets dat dit stuk van de ATAG Posbankloop veel deelnemers het zwaarst valt. Deze tussensprint met een aparte tijdregistratie is uniek in Nederland en is inmiddels een niet meer weg te denken onderdeel van de ATAG Posbankloop. Juweliershuis Aalbers stelt prijzen ter beschikking op alle drie afstanden.
Ook hier weer een tophartslag, maar met enige gepuf en gesteun de top toch gehaald in een rustig tempo. Er zijn daar sprinters geweest die dat stuk van 500 meter deden in 1 minuut 50. Maar ik was al tevreden door het feit dat ik niet hoefde te wandelen. Dat mijn tijd 4 minuten was geeft dan niet. Het is ook een erg mooi stukje, maar dat zag ik op dat moment even niet.
En dan de afdaling.. Waar de meeste mensen voorzichtig zijn met dalen, kan ik het juist heel goed om op volle snelheid af te dalen. In stijgen wordt ik vaak ingehaald, doch met afdalen haal ik veel mensen in. Ondanks dat het mij relatief weinig inspanning kost blijft mijn hartslag toch vrij hoog op 90-95 %. Na de afdaling komt je door Rozendaal, en dan hoor je de finish in Velp al in de verte. Gewoon nog even door buffelen en in gedachten denken dat je het al gehaald hebt. Ik heb de finish gehaald in een netto tijd van 1 uur 28 minuten en 19 sec. Tot mijn verrassing toch 2 minuten sneller dan de laatste keer in 2005.
Na de finish kon ik een bakje pasta ophalen in een tent. Mogelijk was dat alleen voor genodigden of bepaalde bedrijven, maar dat hinderde mij niet om ervan te genieten.
Ik vond het een erg mooie tocht. Ik heb genoten van de omgeving, de prestatie is geen top, maar dat vind ik minder van belang. Plezier hebben in je sport vind ik erg belangrijk. De Posbankloop is een fraaie natuurloop die ik andere lopers kan aanbevelen. Hij is fraai, goed opgezet en er zijn voldoende vrijwilligers om je onderweg te helpen indien dat nodig is. Volgend jaar wordt hij weer gehouden op 29 september. Meer informatie en foto’s zijn te vinden op www.atagposbankloop.nl.
Evert van ‘t Klooster
maandag 13 oktober 2008
Nog een clubkampioen
Het blijkt dat er nog een clubkampioen in onze groep loopt. Bij het bekijken van de foto's stond daar ineens Adelheid op het podium: clubkampioen bij de a-groep. Geen wonder dat Adelheid zich sinds kort bij de b-groep heeft aangesloten. Zij was duideljk toe aan de volgende (hardloop)stap!
maandag 29 september 2008
Clubkampioenschappen 2008
Een bijdrage van Heleen
Na de zomervakantie gaat het trainen zo lekker dat ik besluit om de A groep waarin ik loop in te wisselen voor een B groep. Er is echter nog geen plaats bij de B groep en zo sta ik met een been in de A groep van Chris ( zaterdag training) en met een been in de B groep van Etty en Steven (de maandagavond).
Bij het inschrijven voor de clubkampioenschappen stond ik voor een dilema; doe ik de 1500m mee met de groep van Chris , maar 3 rondjes en een beetje , dat leek erg aantrekkelijk. Of zou ik de 3000 meter met de groep van Etty lopen ,maar dat betekende een stuk verder lopen namelijk 8 hele ronden en een beetje. Chris hielp me met het besluit en schreef mij in voor de 3000 meter.
Na een goede warming up gingen we om half tien richting de start. Een gezellige groep lopers stond al keuvelend af te wachten tot het startschot viel. Ook de eerste 200 meter werd er nog wat heen en weer gekletst daarna werd het allengs stiller. In de eerste ronde was het nog even zoeken naar het juiste tempo, op een gegeven moment liep ik achter een van de mannelijke collega’s en beet mij vast in zijn kuiten. We liepen een strak tempo en het ging heerlijk, ik verzuurde geen moment. De laatste 400 meter probeerde ik nog wat te versnellen en dat lukte. Het eindresultaat was een tijd van 15.17 min en een gouden medaille!!
Dames B
1002 Heleen Blokzijl 15,17
1007 Nel Koster 15,37
1003 Annemarie Pielaat 16,05
1004 Nicole Slagmolen 16,07
1006 Irene Geerligs 16,09
1009 Alice van de Beek 16,12
1008 Sandra van Veen 16,29
1011 Simone Romijn 16,57
1010 Marjolein de Vries 17,24
1005 Margriet Heerkens 17,26
Heren B
1323 Everhard van Dijk 14,55
1326 Mark Smits 15,01
1325 Henk Dekker 15,30
1327 Jos Sesink 15,32
1324 Paul Romein 15,55
1319 Dries Visser 15,58
1321 Karel Boom 16,09
1322 Ronald Zijlstra 16,46
1300 Gerrit Lasterie 16,57
donderdag 4 september 2008
De Gildeloop van Sandra
De Gildeloop 2008. Het weer zat mee niet te warm en niet te koud. Ik had het er goed aangedaan om een shirtje zonder mouwen aan te doen omdat het tijdens het lopen warmer was dan ik had gedacht. Het gildehuis was bezaaid met pijnenburgers en andere lopers uit de regio. Ik schreef me in. Door de snelheid had ik me aangemeld bij de vrouwen 35 en ouder. Organisatie lichtelijk in de stress. Chip terug die ik inmiddels aan me schoen had bevestigd en nummer inleveren die ik bijna op me shirt had gespeld. Tijd voor inlopen en warming up had ik niet. Bij de start toch een beetje spannend hoe het me af zal gaan. Ik ging voor de 3 rondjes totaal 10 km. Ik ging rustig van start haalde wat mensen in, maar helaas ik had toch te laat gegeten en me buik was van streek. Met misselijkheid ging ik toch het 2e rondje lopen. Halverwege moest ik een beslissing maken ga ik voor de 3e. Nicole van de andere B-groep kwam ik tegen en we hebben samen het 3e rondje met moeite gedaan met aanmoediging van de dames uit onze groep en die leuke trainer hahaha is het dan toch gelukt om de 10 km te halen. 1 uur en 5 min was mijn tijd. Volgend jaar hoop ik weer beter te lopen en met meer mensen uit onze groep, dat is toch net gezelliger. Oja en je krijgt er ook een leuk presentje naast de AA drink. Dit jaar een hele mooie blauwe pijnenburg badmuts. Het staat me geweldig….
Groetjes, Sandra
Groetjes, Sandra
zondag 31 augustus 2008
Extra duurtrainingen
Speciaal voor mensen die willen trainen voor de Dam tot Damloop, de halve marathon van Amsterdam of de Zeven Heuvelenloop, zijn er op donderdagavond duurtrainingen. De trainingen worden gegeven door Wim. Aanvang 19.00 uur voor de Pijnenburgt.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
